Taka Tam Ala, która ma gitare

Hejka naklejka! Tu ponownie Ja!

W wieku 13 lat moja żądza perfekcji przerastała.. Przerastała czas, który mogłam poświęcić żeby do niej dojść. Tak zaskakująco się rozwijałam, że moja pierwsza gitara już mi nie wystarczała . Postanowiłam, iż pójdę do pierwszej pracy, jak postanowiłam, tak też zrobiłam. NIC nie było w stanie mnie zatrzymać.

Jako biedna, mała i zagubiona dziewczynka w wielkim mieście, aby uzbierać pieniążki na wymarzoną gitare zaczełam grać w metrze. Było tam ciemno, zimno, do tego brudna woda z sufitu kapała na mnie i na moją gitare. Często kręciły się tam podjerzane typy. Nie wiedziałam, czy docenią me starania i poratują biedne dziecko, czy zabiorą mi ciężko zarobione pieniądze. Jednak okazało się, że granie w metrze to za mało.. poszłam do normalnej pracy. Wstępując do szeregu wykwalifkowanej kadry kawiarni Starbuck's. Dla wielu z was może to praca marzeń, lecz nie dla mnie. Ciągle dostawałam skargi, skargi za krew........Na kubku lub w napoju. Była to krew z moich palców, po całodniowym zarabianiu przez granie w metrze.........CDN

Witajcie!

Z tej strony ponownie JA- Taka tam Ala :) Moja mrożąca krew w żyłach historia nie opierała się wyłącznie na gitarze. Śpiew również wymagał ode mnie wielkiego poświęcenia. Mój głos umierał, ale mimo to dalej w tym trwałam. Me struny głosowe musiały cierpieć, ponieważ inaczej nie doszłabym do tak wielkiej perfekcji. Duża ilość konkursów, na których godnie się reprezentowałam sprawiały, że ludzie uwielbiali mą twórczość. Jak zwykle zaczełam w wieku 7 lat. Byłam wtedy jeszcze małą dziewczynką z wielkimi marzeniami, które były moim życiowym priorytetem. Wszystko to robiłam, aby w życiu osiągnąć to, co sprawiało mi największą satysfakcje- czyli SUKCES. 

Cześć! Z tej strony Ala.

Swoją przygode z muzyką zaczęłam w wieku 7 lat, ponieważ to właśnie wtedy dostałam swoją pierwszą gitare :) Początki były naprawdę trudne, krew zalewała moje place, pot lał się z czoła, nie spałam dniami i nocami, by nauczyć się grać moich ulubionych utworów. Jednak z dnia na dzień było coraz lepiej, krwi było coraz mniej, czasami nawet spałam XD, lecz pot nie zniknął- oznaczał trud włożony w moją ciężką prace. Raz w tygodniu musiałam w samotności przebywać daleką drogę, aby doskonalić swe umiejętnośći w szkole muzycznej. Chciałam być najlepsza- wiedziałam, że nic mnie nie powstrzyma.. byłam w stanie poświęcić wszystko, by dojść do perfekcji...

do następnego!! TACY TAM FANI :****